Hard werk
De spreuk van de week vond ik bij Georges Clémenceau: “Il faut savoir ce que l’on veut. Quand on le sait, il faut avoir le courage de le dire; quand on le dit, il faut avoir l'énergie de le faire.”
Georges Clémenceau leidde Frankrijk op 76-jarige leeftijd in het laatste jaar van Wereldoorlog I naar de overwinning –voorzover daar na een oorlog sprake van kan zijn. Na een bewogen politiek leven op het scherp van de snee, werd hij door president Poincaré als enige in staat geacht om Frankrijk en de geallieerden de nodige moed, doortastendheid en standvastigheid bij te brengen. Later zei de Duitse Keizer Wilhelm dat het dat laatste jaar niet de tegenstand van de Amerikanen, maar wel ‘le retour du Tigre’ (de bijnaam van Clémenceau) was die de Duitsers naar de nederlaag had gedreven. Hij leefde 60 jaar in de 19e eeuw, en 30 jaar in de 20ste eeuw. Een onverzettelijke reus dus die hield van en vocht voor Frankrijk. Alom werd Clémenceau gevreesd om zijn scherp woord en historisch inzicht. Toen hij als Eerste Minister de verkiezingen van 1920 op 79-jarige leeftijd triomfantelijk won, hoopte hij zijn laatste jaren te mogen slijten als president. Het werd hem niet vanzelfsprekend gegund, noch door links, noch door rechts. Hij verbood zijn vrienden om aan te dringen en een onbeduidende tegenkandidaat werd gekozen door de Senaat. Clémenceau begon toen verre reizen te maken. Hij overleed vreedzaam thuis op 88-jarige leeftijd. Hij werd zeer eenvoudig begraven, zonder staatsvertoon. Van hem is immers het gezegde: "het kerkhof ligt vol met onvervangbare mensen die allemaal zijn vervangen".
De voorbije week ben ik in België gebleven en heb ik hard gewerkt. Daar was ruimschoots kans toe, want de meeste andere leden van de Regering waren om diverse redenen in het buitenland.
Van de gelegenheid maakte ik gebruik om de conferentie die de Europese Unie in het Brusselse Egmontpaleis organiseerde over de xenofobie tegenover Joden (antisemitisme) en Moslims (moslimhaat) bij te wonen en toe te spreken. Ik gaf daarover een dubbelinterview met de eerste vice-voorzitter van de Europese Commissie, Frans Timmermans, zowel aan de Standaard als aan le Soir.
Het wetsontwerp Potpourri I werd in tweede lezing gestemd in de Kamercommissie, en gaat naar de plenaire vergadering op 15 of 16 oktober. Potpourri II kwam terug van de Raad van State, en gaat op 9 oktober naar de Ministerraad in tweede lezing. Potpourri III gaat naar de Regering op 16 oktober in eerste lezing.
In de nu volgende week zal de kern van de Regering er opnieuw tegen aangaan. De begroting en de uitwerking van de tax shift moeten immers rond zijn voor de State of the Union die op 13 oktober door premier Michel wordt uitgesproken.
Het rapport dat De Morgen maakte van de regering Michel en de Ministers, stemde me tevreden. In een 7/10 vind ik de ideale aanmoediging om er met nog meer energie tegen aan te gaan.