Koen Geens Federaal volksvertegenwoordiger

De voorbije weken mocht ik verschillende keren in actualiteitsprogramma’s optreden omdat de actieve ministers er het zwijgen toe moeten doen om te slagen voor het begrotingsexamen. Ik mocht om die reden zelfs onze begrotingsminister Vincent Van Peteghem op een debatavond in zijn thuishaven vervangen (foto hieronder). Vertrouwen vergt zwijgen (zie mijn advies in Terzake 29 september jl.). Lees #DeWeekvanGeens »

Hopelijk had u een goede vakantie? Ja, dank u, wij ook. De maanden juli en augustus zouden we thuisblijven om te kunnen genieten van het mooie weer, de tuin, de Belgische natuur en de kust. Dat deden we met overtuiging, we hadden veel vrienden en familie over de vloer, gingen samen op stap, en zwommen, fietsten en wandelden naar hartenlust. De kleinkinderen kwamen bij het einde van zomervakantie logeren, en werkten duchtig mee in de tuin… Onder bekwame leiding van grootvader die niet wilde onderdoen, en die nadien door een hernia geplaagd met spoed naar de dokter moest. Een kwaal die heel veel ervaringsdeskundigen telt, stelde ik de volgende dagen vast. Geen kattenpis, zegden ze mij allemaal. Lees #DeWeekvanGeens »

Toen ik een kind was van een jaar of 14, na het scoutskamp, begon de dag met het Tournieuws in de krant te lezen. Dan een boek. Vervolgens gaan zwemmen in open lucht met de vrienden uit de straat. Dan weer lezen. Als het frisser werd tegen de avond, een potje voetballen. Voor het slapen gaan en in bed: weer lezen. Na de Tour werd het schema nog strakker: lezen, zwemmen en voetballen. En uiteraard, op weg naar het zwembad, spurtend de renners imiteren met live-commentaar. Lees #DeWeekvanGeens »

Pinksteren is voor mij de moed van de overtuiging die in de boodschap van Pasen zit. Met overtuiging maar zonder moed loop je niet ver. Moed komt niet van een fysieke, maar van een geestelijke bron: het is geen kracht in strikte zin, maar inspiratie. Morele moed. Die zelfs tegen de tekenen van de tijd in aanzet tot handelen en spreken. Wie erdoor wordt aangestoken, kan niet meer zwijgen. De apostelen konden niet anders dan de blijde boodschap verkondigen en ernaar handelen. Jezus was niet voor niets zo moedig gestorven. Lees #DeWeekvanGeens »

Vaak is het moeilijker om los te laten dan om vast te houden. En toch getuigt loslaten soms van nog meer liefde. Lees #DeWeekvanGeens »

Het zijn woelige tijden. Minstens zijn er enkele leiders die geen vrede willen. Of die slechts vrede willen als aan elk van hun voorwaarden is voldaan. Dat is hetzelfde als de overgave vragen. Lees #DeWeekvanGeens »

Het ‘woei’ hard op oudejaarsavond. Terwijl de wind het vuurwerk verjoeg, bedacht ik dat nieuwjaarsdag het ideale moment zou zijn om blaren te keren. Bij onze ijverige buren zou hij de laatste blaren wegblazen, bij ons zou hij de natte blaren eindelijk drogen. Lees #DeWeekvanGeens »

Wij beseffen allemaal dat vrede nooit verworven is, en mogen vrezen dat er wellicht altijd ergens in de wereld een oorlog is of zal zijn. Maar het oorlogsgeweld is dichter bij ons dan we gewoon zijn. We mogen van onszelf ‘hopen’ dat we dankbaar zijn en blijven voor tachtig jaar onafgebroken vrede in onze contreien. Lees #DeWeekvanGeens »

Sinds er geen Belgische frank meer is (2001), ‘mag’ de federale regeringsvorming aanslepen. Bij de huidige begrotingstoestand zou er door de financiële markten hevig tegen ‘dé’ frank zijn gespeculeerd, zodat men snel een regering zou hebben gevormd. Toen Dehaene in 1987 aan de Koning 100 dagen vroeg, leek dat een eeuwigheid. We zijn nu al meer dan 150 dagen ver. En ook dat is kort in vergelijking met 2007 (Leterme), 2010 (Di Rupo) en 2019 (De Croo). Enkel in 2014 bij de vorming van de ‘Zweedse’ coalitie (N-VA, CD&V, OVLD, MR) was er een regering na vier maanden. Lees #DeWeekvanGeens »

Het is sinds mensenheugenis geleden dat de lokale en de nationale verkiezingen zo dicht bij elkaar lagen. Gelukkig zijn er nog vier maanden tussen 9 juni en 13 oktober, maar onze borden konden we bijna laten staan. Bij leven en welzijn, en bij constante wetgeving, hebben we, als ik goed kan tellen, opnieuw prijs binnen dertig jaar, en vallen de lokale en nationale verkiezingen weer ‘samen’ in 2054. Ik zal dan 96 zijn, wellicht geen lijstduwer meer voor Europa, provincie en gemeente, maar ik zal zeker nog gaan stemmen – als ik leef en nog kan uiteraard. Lees #DeNazomervanGeens »

Deze zomer gaat de politiek schijnbaar enkel over verkiezingen. Wij hadden er in ons land op 9 juni liefst drie die samenvielen: de Europese, de federale en de Vlaamse verkiezingen. Binnenkort op 13 oktober hebben we er nog twee die samenvallen: de provinciale en de gemeentelijke verkiezingen. Vijf verkiezingen op vijf maanden tijd, moet er nog zand zijn? Ik schreef een standpunt tegen samenvallende verkiezingen dat u hieronder kan lezen. Lees #DeWeekvanGeens »

Mijn laatste debat en vergadering in het federaal parlement zijn voorbij. In zijn commissie Justitie voelde ik mij als een vis in het water (foto onderaan). Het was er zeer goed, met fijne collega’s en de oogst was zeer rijk. Ik verlaat met weemoed de Kamer en de cd&v-Kamerfractie die zo bekwaam en consensueel werd geleid door mijn vriend Servais Verherstraeten (foto bovenaan). Ik hield van de plenaire debatten, en legde de Vivaldi-Ministers graag het vuur aan de schenen. Met hetzelfde vuur verdedigde ik ‘mijn’ cd&v-ministers wanneer ze een enkele keer in het nauw werden gedreven. Lees #DeWeekvanGeens »