Koen Geens Federaal volksvertegenwoordiger

Je doet aan politiek in het algemeen belang. Het is zoals vele bezigheden geen beroep, maar een roeping, waarvoor de grootste onafhankelijkheid is vereist: je moet werken alsof je leven ervan afhangt, maar het gaat niet over jou. Het gaat over het belang van al je medeburgers waarvoor je je goed en snel dienstbaar wil maken, om op zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk positief verschil te maken.

Abortus is een heel delicaat menselijk onderwerp, waarover mannen met veel voorzichtigheid moeten spreken, dus ik wil in geen geval mijn persoonlijk standpunt opdringen. Maar het is een onderwerp dat elk rechtgeaard persoon – vooral als hij zoals ik lid is van de Commissie Justitie – nauw aan het hart ligt. In het licht van de recente Amerikaanse gebeurtenissen kan ik er nu moeilijk over zwijgen.

Ik wens U, uw familie en uw geliefden een Zalig Paasfeest. Pasen betekent voor mij: dat de leegte die de dood van een naaste veroorzaakt, niet tot wanhoop hoeft te leiden. Integendeel, uiteindelijk kan het juist omgaan met die leegte zijn geliefden brengen tot een herbevestiging van hun geloof in het leven, en een bron van toekomst worden.

Gisteren was er veel te doen in de pers over de structurele overbevolking in onze gevangenissen. De overbevolking bedraagt 14% en is onder andere het gevolg van te veel geïnterneerden (500) en voorlopig gehechten (4.000).

Het vergt veel, veel moed om je standpunt bij heftige tegenspraak niet voor jezelf te houden. Het vergt heldenmoed als er een streng spreekverbod heerst. Zeker dan is zwijgen zoveel eenvoudiger omdat spreken levensbedreigend is.

Macron wil absoluut een Europese defensie en ik ben het volledig eens met hem. Maar de geschiedenis kan een glimlach van ironie niet onderdrukken.

Georges Clémenceau – ook wel ‘le Tigre’ genoemd – die op hoge leeftijd voor Frankrijk de Eerste Wereldoorlog won, zei ooit: men moet weten wat men wil, vervolgens de moed vinden om het te zeggen, en uiteindelijk om het te doen. Poetin weet al lang precies wat hij wil, en hoe hij daar naartoe wil. Hij zegt het alleen niet: minstens wil hij het herstel van het voormalige Rusland in zijn territoriale integriteit en de onderwerping van de voormalige Sovjetrepublieken als vazalstaten – voorzover dat al niet gebeurd is.

Niets is sterker dan het beeld van een kind. Dit gevlucht Oekraïens jongetje vertelt wat zijn achtergebleven papa zal doen: ‘misschien zelfs meevechten’. En het ventje is zo dankbaar dat hij is opgepikt, want hij dacht nog twee of drie dagen te moeten lopen. Waartoe hij bereid was. Velen onder ons hebben kinderen of kleinkinderen van die leeftijd. En zijn oprecht ontroerd.

Wat is Poetin in Oekraïne precies van plan? Weten de Westerse inlichtingendiensten daar alles over? Wellicht niet alles, maar toch veel. Wij kunnen dus niet anders dan vertrouwen hebben in deze diensten, en ervan uitgaan dat de bevolking van Oekraïne en de Europese bevolking in het algemeen door een oordeelkundige reactie zullen worden beschermd. Met zo weinig mogelijk bloedvergieten, maar toch krachtdadig, en met gunstig resultaat.

Wie steevast angst heeft om te vroeg gelijk te hebben, zal zijn gram veelal later ook niet halen, want dan is het dikwijls al te laat. Kijk maar naar de verplichte vaccinatie in de zorg, of naar de verplichte vaccinatie tout court.

Vorige zaterdag las ik van Elchardus dat lange termijndenken overroepen wordt (in De Morgen, 15 januari, pagina 23). Minstens electoraal is dit een waarheid als een koe. Wat belangrijk is, is zelden dringend. Dat is nu eenmaal eigen aan de lange termijn. Wat onbelangrijk is, is vaak hoogdringend. Dat is nu eenmaal eigen aan de korte termijn. Wie op lange termijn succesvol wil zijn in de politiek, moet op beide termijnen kunnen inzetten.

Het recent vonnis waarin een man ( gediplomeerd als arts) wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf omdat hij in een voordracht voor een Gents studentenpubliek gore en veel meer dan gore dingen vertelde over bepaalde vrouwen en over de vrouwen als groep, deed heel wat stof opwaaien. Het vonnis is lezenswaard, en uiteraard vatbaar voor hoger beroep. De strafste uitlating die de man mijns inziens deed, gold een advies dat hij gaf over hoe een meisje uit de klas van zijn zoon moest ‘aangepakt’ worden door de jongens, ik sprak erover op de Zevende Dag. Ik bespaar u de rest van de details, want het was niet de enige ‘meer dan gore’ uitlating, integendeel, het is slechts degene die mij meest van al schoffeerde omdat ze adolescenten betrof.