Geen gezin in Vlaanderen of de klimaatkwestie beheerst de tafelgesprekken. Soms snijdt ze de tafel zelfs door midden. De ingenieurs geloven (meestal) in kernenergie, de jongeren geloven (meestal) in hernieuwbare energie, de ouderen geloven (bijna altijd) in de jongeren. Bij mij roept deze tijd herinneringen op aan mijn eigen jeugd toen we met de groene fietsers betoogden tegen allerlei bedreigingen, zoals duwvaartkanalen en kernafval, of toen hevig gediscussieerd werd over de bestelling van de nieuwe F-16 vliegtuigen die nu anno 2019 moeten worden vervangen. Wat later ging het over de kruisraketten. Opmerkelijk genoeg hebben Trump en Poetin zopas beslist om het daarover in 1987 gesloten verdrag in vraag te stellen. Het is goed dat de jeugd manifesteert. Maar het is niet goed dat we te verdeeld geraken, en elkaar op stang jagen zonder perspectief op een nabije oplossing. Er moet een grote sense of urgency zijn, zeker en vast, maar de wereld vergaat morgen nog niet. Daarover schreef ik dit weekend een blog.Onze Minister van Leefmilieu en Landbouw nam heel moedig ontslag onder de toenemende druk, nadat ze een niet-bevestigd gerucht voor waar had aangenomen. Joke is een geweldige collega en een sterke dame die met haar dubbele bevoegdheid dikwijls water en vuur verzoende: koelbloedig en met volle overgave. Ze zet een stap opzij om nog beter terug te keren. Lees De week van Geens »