De nachten worden kouder, het regent meer, de nazomer is begonnen. Even kon ik een vakantiegevoel vast houden, de eerste helft van augustus, en dat was zalig. Ik hoop dat u ook dat voorrecht genoot. Een beetje herboren, een beetje heruitgevonden, een beetje nieuw. Voldoende om er weer tegen aan te gaan.
Veel tijd om op gang te komen werd er ons niet gegund.
De Koning duidde dinsdag al een nieuwe koninklijke opdrachthouder aan in de persoon van Egbert Lachaert. Tot onze grote spijt vroegen Bart De Wever en Paul Magnette van hun opdracht ontheven te worden. Een bubbel van 5 mag dan bijna teveel zijn om de corona-pandemie efficiënt te bestrijden, het is in ons versplinterd politiek landschap niet meer voldoende voor een politieke meerderheid. In Nederland is dat nog net genoeg, maar daar is ook maar één gemeenschap, bij ons zijn er een stuk of drie, en insiders weten hoe verschillend die zijn.
Vorige woensdag zagen we de stuitende beelden van de aanhouding van een man in een cel van de luchthavenpolitie in Charleroi. Overmorgen woensdag zijn er Verenigde Commissies van Binnenlandse Zaken en Justitie.
En vorige donderdag al was het na veel voorvergaderingen opnieuw Nationale Veiligheidsraad. Ik kon niet nalaten om nadien een uitvoerige tekst te wijden aan hoe ik persoonlijk vind dat we ons moeten verhouden tot de pandemie en de maatregelen. U kan die tekst hier lezen.

Zondag mocht ik in Hasselt getuige zijn van de 25-jarige herdenking van de ontvoering van An en Eefje. Het was ontroerend, en ik kon kort spreken met de familie van de vermoorde meisjes. Heel de tijd moest ik aan mijn goede vriend Stefaan De Clerck denken die toen Minister van Justitie was, en destijds bijzonder empathisch reageerde en sprak, en in de nasleep veel hervormingen doorduwde. Ik sprak de rede uit die u hier kan lezen.