Kerstmis is het feest van de vrede, van het prille en zuivere begin, elk jaar opnieuw. Kerstmis is het levende bewijs dat alles mogelijk is, en dat arm en rijk, herders en koningen, samen voor een betere wereld moeten strijden. Overal zag ik de voorbije warme week vrijwilligers zich uit de naad werken: in de scholen van Drongen en Nevele, in de gevangenis van Merksplas, bij de Warmathon in Leuven, bij de naamopgave voor de eerste communie van één van mijn kleinkinderen.
Op zo’n momenten is het ook voor mij moeilijk te begrijpen hoe politici in heel de wereld en ook in België het zo moeilijk hebben elkaar de hand te reiken. Hoe het mogelijk is dat een Shutdown in Washington, een Brexit in Londen of een regeringsval in België niet kunnen worden vermeden. De waarheid is dat politici ook (maar) mensen zijn. Mensen die soms hun ruzies niet kunnen bijleggen, die zichzelf soms belangrijker vinden dan de grote familie waarvan ze deel uitmaken en die de hand reiken dikwijls een teken van zwakte vinden. En die nadien niet begrijpen wat hen heeft bezield, eens de brokken zijn gemaakt en niet meer te lijmen vallen.
Politici moeten meer dan wie ook meningsverschillen kunnen overstijgen, niet alleen om het goede voorbeeld te geven, maar ook omdat het lot van miljoenen mensen van hun goede wil en van hun verzoenende beslissingen afhankelijk is. Politici zijn er niet om te roepen maar om oplossingen te zoeken, niet om over-duidelijk, maar om redelijk te zijn. Zelfs als kiezers meer belang zouden hechten aan over-duidelijkheid dan aan redelijkheid. Wat uiteindelijk blijft van de politiek, is niet het al dan niet amusante gekakel en gekibbel, maar enkel het resultaat, de effectieve beterschap die men heeft kunnen realiseren. Politiek is het bijna onmogelijke haalbaar maken. Telkens opnieuw.
Daarom ga ik straks met mijn kleinkinderen bij de kerststal staan. Ik wil hen laten begrijpen hoe een kind ter wereld brengen in die moeilijke omstandigheden bijna onmogelijk is geweest voor die twee mensen. Er was voor hen geen plaatsje in de herberg, ze konden nergens terecht. En toch deden ze het, met zijn tweeën, en met de hulp van enkele herders die zelf niets hadden en toch alles deelden. En er was meer vrede en vreugde dan ooit. Zalig Kerstfeest aan u allen. |
|
|
|
|
|