Het moment van Koen Geens, minister van Justitie

op 29 juli 2016 05:00 Het Nieuwsblad

23 juni 2016: De Britten kiezen voor een Brexit

“De Brexit is het politieke moment dat mij het meest heeft aangegrepen. Ik kan er heel moeilijk bij dat de Britten met een referendum zaken op de helling zetten die in de geschiedenis zo duur bevochten zijn als de EU. Engeland is in de geschiedenis vaak een voorloper geweest. En dan is er die Brexit die het land net zal doen schuiven.” “Als je een beetje de geschiedenis kent, vraag je je af hoe zoiets kan. Samenwerking in Europa is zo noodzakelijk. Kijk naar Frankrijk en Duitsland na de twee Wereldoorlogen. Of Oost- en West-Europa die tijdens de Koude Oorlog compleet gescheiden waren en nu verenigd zijn. Zaken die het resultaat zijn van veel geduld en wijsheid. Hoe kun je zoiets op de helling zetten zonder te weten waar je naartoe gaat? Dat is van zo een politiek ondraaglijke lichtheid. De lichtheid waarmee merkwaardige figuren zoals Nigel Farage en Boris Johnson daarmee omgaan, dat maakt mij oprecht boos. Dat doe je als verantwoordelijk politicus niet. Zeker wanneer het lot van tientallen miljoenen mensen ervan afhangt.”

“Je moet heel goed oppassen wat je voorwerp maakt van politiek debat. Als je zoiets dan nog doet omwille van politieke ambities ... De toekomst van je land en Europa op het spel zetten! Daar zijn geen woorden voor. Mannen zoals David Cameron en Boris Johnson zijn naar dé colleges van Engeland geweest, zijn getraind op een manier die je je hier zelfs niet kunt voorstellen, maar zij hebben hun geschiedenis niet goed gelezen, hé. In de 21ste eeuw terugplooien op jezelf … En altijd maar het volk achternalopen. Toch de oudere Britten, die Brittannia rules the waves roepen, maar Groot-Brittannië is al lang geen wereldmacht meer. Terugplooien op zichzelf is iets voor bange mensen. Ik heb veel begrip voor angst van mensen, maar niet voor leiders die volgen in die angst. Leiders moeten voorlopen, niet achternalopen.”

“De Brexit is een beweging tegen de tijd. We komen van een versplinterd Europa. 70 jaar geleden waren we even kapot als ­Syrië en nu zijn we het rijkste continent van de wereld. Het zou dwaas zijn om te denken dat je alles alleen beter aankunt.” (fem)