Toen Koen Geens een goed jaar geleden minister van Justitie werd, waren de verwachtingen hooggespannen: eindelijk weer een jurist op Justitie, en met het justitieplan eindelijk weer een visie op waar het met de derde macht naartoe moet. Een jaar later lijkt het enthousiasme getemperd: de uitvoering vraagt tijd, de grote hervormingen zijn er voorlopig nog niet, en justitie ontkomt niet aan de zware besparingen. Velen hebben het gevoel op het tandvlees te zitten, en de advocatuur mort over de potpourri’s. De minister blikt terug op 2015, en dient zijn critici vastberaden van repliek: ‘Ik geef de magistratuur, in overleg met alle betrokken partijen, meer verantwoordelijkheid om haar werk zelf te regelen. Daar kan toch niemand tegen zijn?’