Koen Geens Federaal volksvertegenwoordiger

Veel van wat kan misgaan, loopt fout in het jaar 2020, soms de verbeelding tartend, en in 2019 was het al niet veel beter. De ellenlange formatie kreeg zonet zijn nieuwste en zoveelste tegenslag te verwerken, nu de onderhandelaars gedwongen van elkaar gescheiden moeten blijven door de besmetting met een virus dat de hele wereld bijna een half jaar in de ban houdt. En Boris Johnson trekt het pas enkele maanden gesloten Brexit-akkoord alweer in twijfel. De beste fictieschrijver had wellicht fantasie tekort om het nog te verzinnen, hoewel het om zeer ernstige zaken gaat. Het doet me in ritten vol nazomerse weemoed over Brabantse plateaus en door dito dalen wegdromen naar “La divina commedia” van Dante Alighieri, want het lijkt wel alsof we vast zitten in zijn vagevuur. Lees De Week van Geens »

De nachten worden kouder, het regent meer, de nazomer is begonnen. Even kon ik een vakantiegevoel vast houden, de eerste helft van augustus, en dat was zalig. Ik hoop dat u ook dat voorrecht genoot. Een beetje herboren, een beetje heruitgevonden, een beetje nieuw. Voldoende om er weer tegen aan te gaan. Maar veel tijd om op gang te komen werd er ons niet gegund... Lees De Week van Geens »

Het ging met het weer alle kanten uit de afgelopen weken. We hebben heel mooie dagen gehad, maar het heeft er ook al flink Belgisch uitgezien. Eigenlijk kunnen we hetzelfde zeggen over de politiek: een geslaagde Europese top en een mooie nationale feestdag. Maar ook veel coronamiserie. En hoop die de regeringsvorming doet herleven: de Koning stelde twee preformateurs aan, meer zelfs, voor het eerst wilden Bart De Wever en Paul Magnette samen aan zet. Lees De Week van Geens »

Terwijl binnen troms roerden over Congo, abortus en relance, zomerde het deze week buiten zoals in mijn jeugd. Het miezert wat, tussendoor, het is niet te warm, en binnenkort zou ik zeker met de scouts op kamp vertrokken zijn. Naar een leuke plek in de Ardennen of Limburg. Lees De Week van Geens »

Terwijl binnen troms roerden over Congo, abortus en relance, zomerde het deze week buiten zoals in mijn jeugd. Het miezert wat, tussendoor, het is niet te warm, en binnenkort zou ik zeker met de scouts op kamp vertrokken zijn. Naar een leuke plek in de Ardennen of Limburg. Eerst met de bus, vanaf de leeftijd van 11 met de fiets. Langs een Route Nationale, zonder fietspaden. Met tenten van de toen nog ‘Nationale’ Dienst voor de Jeugd (NDJ), en met dito keukenshelters. Nachtelijke droppingen en vlottentochten die ons voerden over de Ourthe. Best vermoeiend en pijnlijk, soms gevaarlijk. Maar heerlijk avontuur. Lees De Week van Geens »

Vader word je, moeder ben je. Beide een heel leven lang. Het is één van de mooiste menselijke ervaringen die bovendien elke dag leuker wordt. Ik wens u allen een fijne vaderdag toe. Lees De Week van Geens »

Sedert altijd hebben we er nood aan om onze tijd in te delen, hebben we behoefte aan een regelmaat die van oudsher bestaat: eerst vieren we Pasen, 40 dagen later Hemelvaart en opnieuw 10 dagen later Pinksteren, en telkens is het ook de dag nadien verlof. Dat creëert de broodnodige rust. Discipline en deadlines zijn nuttig, en het terugtellen van die deadline helpt ook: wanneer moeten we écht en definitief met iets klaar zijn en derhalve, wat zijn de tussenstappen? Lees De Week van Geens »

Perspectief. De Nationale Veiligheidsraad van woensdag zette de versoepeling verder van de maatregelen tegen de verspreiding van het coronavirus. Het verlangen was opnieuw groot om de mensen te geven waar ze het meeste nood aan hebben: contact met andere mensen. Maar het gevaar loert nog altijd om de hoek. Sommige versoepelingen van de maatregelen werden genomen met een bang hart. We zijn voorzichtig, zetten liever kleine stappen dan grote. Lees De Week van Geens »

De kruisdood is één van de pijnlijkste manieren om te sterven. En toch is Pasen voor mij het mooiste feest. Want op zijn kruis vergeeft Jezus de goede moordenaar. En zegt hij over degenen die hem uitlachen: “Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen”. Zo verlost hij ons door zijn moedige en nederige dood van de eigenwaan, en leert hij ons elkaar vergeven, zodat nieuwe toekomst ontstaat voor mensen die elkaar pijn hebben gedaan, verfoeien of zelfs naar het leven staan. We verdienen allemaal rechtvaardigheid, zeker. Maar althans ik heb van anderen veel barmhartigheid nodig, en af en toe zelfs een beetje onverdiende ‘gratie’. En, grif toegegeven, het is niet altijd eenvoudig voor mij om zelf die barmhartigheid en gratie voor anderen op te brengen. Zalig Pasen aan u allen. Lees De Week van Geens »

De meeste mensen deugen U las mogelijk al het sterk aanbevolen boek ‘De meeste mensen deugen’ van de Nederlandse historicus Rutger Bregman. Bregman citeert de Canadese psychiater John MacCurdy die eind 1940 door Zuidoost-Londen reed om te interviewen na de bombardementen. De verpauperde buurt was totaal onder puin, en het luchtalarm stond nauwelijks stil. Maar het leven ging ‘gewoon’ door. De kinderen speelden buiten, klanten bleven winkelen en iedereen respecteerde de verkeersregels. Niemand lette op het luchtruim. Lees De Week van Geens »

Een drukke week, maar op vrijdagavond toch vooral onder de indruk van jullie massale burgerzin en solidariteit. Bedankt daarvoor. Lees De Week van Geens »

Vierenveertig procent van de Belgen voelt zich niet vertegenwoordigd door een politieke partij. Dit percentage van de bevraagden vindt dus dat geen enkele partij of politicus zijn belangen goed behartigt. Dat berichtte De Morgen vorige week. Het klinkt misschien vreemd om van een politicus, de oorzaak van al dat kwaad weet u wel, te horen, maar ik verwachtte me aan zo’n cijfer. Jaar na jaar zijn er meer volatiele kiezers: zij die van de ene verkiezing tot de andere van partij wisselen. Zij kiezen niet meer voor de partij van hun ouders, en geraakten ontzuild: burgers kiezen niet meer in functie van de levensbeschouwelijke overtuiging waarin ze werden opgevoed. De globalisering heeft onze blik op de wereld verruimd, niet altijd verdiept. Lees De Week van Geens »