Koen Geens Federaal volksvertegenwoordiger

Je kon er donder op zeggen dat het Waalse Publifin-schandaal, in Vlaanderen dunnetjes zou worden overgedaan. De vraag was niet of, maar wanneer. Nadat een aanval op de vergoedingen in Eandis gestrand was, viel er meer plezier te beleven bij Publi-part, een dochtervennootschap van een intercommunale waarin vooral Gentse bestuurders aanwezig zijn. Ik ben blij dat er meer transparantie zal komen, zoals Wouter Beke en Kris Peeters voorstellen. In het algemeen: laat ons nu meteen voor éénieder duidelijke en omvattende cumulregels maken. Lees De week van Geens »

Weinig dagen zijn voor een Minister van Justitie zo delicaat als degene waarop een rechterlijke beslissing verkeerd valt in de publieke opinie. Hij wordt in het parlement ter verantwoording geroepen, zonder verantwoordelijk te zijn. Hij wordt om commentaar gevraagd, zonder veel commentaar te kunnen geven. Want elke zweem van druk of inmenging zal hem streng ten kwade worden geduid. Het is een kunst die je met vallen en opstaan leert. Ze hoort bij het vak. Lees De week van Geens »

In de voorbije week werd opnieuw een CD&V lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen aangeduid in Vlaams Brabant, ditmaal is het onze meest bekende politieke beoefenaar van de paardensport, Herman Arnauts, in Glabbeek. Deze ruiter geeft onze partij in zijn gemeente een dynamisch elan. Lees De week van Geens »

De eerste echte werkweek van 2017 begon spetterend. Een sociaal akkoord voor Kris Peeters, een speech van Obama, een gezamenlijk KUL-UG eredoctoraat voor Angela Merkel, een onderwijshervorming van Hilde Crevits, en een enthousiasmerend duidelijke speech van onze voorzitter. Als goed begonnen, half gewonnen is, dan zijn we alvast goed begonnen. Lees De week van Geens »

The Economist blijft wellicht hét buitenlandse voorbeeld van een goed weekblad. Geen buitenlands dagblad steekt er zo bovenuit, al heb ik ook een boontje voor de New York Times. Dat net 'die grote twee' tegen de Brexit en tegen Trump waren, kan niet verbazen. Dat beide bladen desondanks het kamp verloren evenmin. De meeste Brexit- en Trumpaanhangers lezen de Economist of de NYT niet, en willen dat ook niet doen, want het is voor hen zoveel als 'de vijand'. En hoe zou je willen dat The Economist en NYT de nederlaag hadden zien aankomen, nu ook de Brexit-verdedigers of Trump zelf geenszins voorbereid bleken op een overwinning? Lees hier mijn blogbericht »

De vier grootouders waaraan ik elk jaar mijn nieuwjaarsbrief voorlas, overleefden de twee wereldoorlogen. Ze zouden nu gemiddeld 120 jaar oud geweest zijn. Hoewel sterk geworden in relativeren, vonden ze niettemin dat elke generatie recht had op haar eigen problemen. Maar oorlog, dat was toch erger, zegden ze, als we het met ‘onze’ problemen te bont maakten, oorlog dat wilden ze niet meer meemaken. Ze hadden weliswaar nog gehamsterd voor de Korea-oorlog (1953), maar dat was zonder overtuiging gebeurd. Ze hadden het wel gehad, met die oorlog. Lees mijn wensen voor 2017 »

Ik heb enkele prettige verrassingen voor u onder de kerstboom. Het parlement keurde eergisteren donderdag definitief vijf justitiewetten goed: de pandwet, de BOM-wet met nieuwe opsporingsmethodes, Potpourri IV, de nieuwe naamwet en de wet op het onmiddellijk uitvoerbaar betalingsbevel inzake verkeersboetes. Deze wetten verschijnen alle vijf in het Staatsblad voor 1 januari. Gisteren vrijdag keurde de Ministerraad drie grote projecten goed waaraan ik lang en hard heb gewerkt, samen met de beste ploeg, die van Justitie. Zij vertrekken naar de Raad van State, en dan naar het parlement. Drie zaken wens ik u in het bijzonder: een goede gezondheid, het vertrouwen dat angst wegneemt en de gezonde eigenliefde die vriendschap en liefde voor anderen mogelijk maken. Lees De week van Geens »

Het was voor mij een prachtige week. Vorige week kon ik u al spreken van de uitvoerige nota van stand van zaken van de hercodificatie: de Sprong naar het Recht voor Morgen. Dan was er nog het Magazine dat de voorbije week in uw brievenbus terecht kwam. Ik vond het nuttig om aan diegenen die ik vertegenwoordig, de Vlaams-Brabanders, na twee jaar uit te leggen wat ik al gedaan had, en wat ik nog ga doen. En ik zal dat volgende jaar opnieuw doen, als we verder gezet zijn met de hercodificatie. Men verdenkt mij ervan al aan de verkiezingen te denken. Zoals men aan een student zou verwijten om nu en dan aan de examens te denken. Dat is uiteraard niet verboden, maar het is niet mijn eerste drijfveer bij het uitgeven van het Magazine. Ik vind het normaal om aan mijn opdrachtgevers te laten weten hoe ik aan politiek doe, waarom, en met welke doelstellingen. En wat ik van die doelstellingen al gerealiseerd heb. Lees De week van Geens »

De voorbij week mocht gezien worden: veel interessante contacten en voordrachten, internationaal en nationaal; de inwerkingtreding van de Salduz bis-wetgeving, alsook van de wetgeving op het Nationale Register Gerechtsdeskundigen: om de stemming in eerste lezing van de BOM-wet niet te vergeten. De week die eraan komt zal van hetzelfde laken een broek zijn. Een mens zou er moe van worden? Nee hoor, want 's avonds komen we thuis, het is er warm, en we slapen goed. En in het weekend? Dan is er het 'Nieuwe Wij' CD&V-congres in Lommel, en dat is zoals warm thuis komen, bij veel gelijkgezinde supporters. Er werd pittig gediscussieerd, over vele moeilijke maatschappelijke uitdagingen, er werd duchtig voor en tegen gestemd, maar de uiteindelijke congrestekst is een stevig werkstuk dat verdiend applaus kreeg. Alle waardering dus voor Benjamin Dalle, de voorzitter van de Congrescommissie, en voor onze voorzitter Wouter Beke die er andermaal in slaagde om onze heerlijke partij, de schoonste en dus ook de moeilijkste, op één lijn te krijgen. Achter een even schoon verhaal, het enige duurzame voor een hoopvolle toekomst: wij, dat wil zeggen wij allemaal, zonder onderscheid, kunnen alleen door samen te zorgen en te werken, voor en met iedereen, deze wereld tot de thuis maken die elkeen nodig heeft om een beter mens te worden. Lees De week van Geens »

​Tijdens een diner, dat woensdagavond werd aangeboden door vice EU-voorzitter Frans Timmermans aan een colloquium van mensenrechtenspecialisten, mocht ik één van de grote politieke denkers van het ogenblik kort inleiden, Michael Ignatieff. Hij is een leidend historicus aan alle werelduniversiteiten, maar was ook een geëngageerd -weinig succesvol- Canadees politicus, en blijft bovenal een uitstekend journalist en briljant fictieschrijver. Lees De week van Geens »

Een korte week voorwaar. Maar niet minder spannend. Woensdagmorgen vernamen we wat velen niet voor mogelijk hadden gehouden. Donald Trump werd verkozen tot president van de Verenigde Staten. Iedereen had er zijn gedacht over. Ik schreef vroeg op de dag een blog: weeklagen helpt niet, en voor Europa is dit een uitstekende gelegenheid om zichzelf op de kaart te zetten, als economische, maar ook politieke en militaire grootmacht. De rest van de week verdween in het niet bij deze onverwachte gebeurtenis. Maar toch waren er twee belangrijke herdenkingen. Ik schreef telkens een tekst die mijn gevoelens weergaf. Vooreerst de Wapenstilstand van Wereldoorlog I, 98 jaar geleden (lees hier); vervolgens over de eerste verjaardag van de bloedige aanslagen in Parijs op 13 november 2015 (zie hieronder). Lees de week van Geens »

Nu het voor velen ondenkbare gebeurd is, zal de wereld oogsten wat zijn bewoners, ook en vooral zijn machtige bewoners gezaaid hebben. In elke nieuwjaarsspeech voor 2016 benadrukte ik de gelijkenis met de verkiezing van Reagan die werd verkozen toen ik als jongeman in Amerika studeerde. De mensen keken mij ongelovig aan als ik zegde dat Trump een intelligent man was, en dat onderschatting misplaatst was. Je wordt geen Amerikaans presidentskandidaat, en dan nog grotendeels op eigen kracht, als je niet over een gezonde dosis verstand beschikt. De tactiek van Trump was 'not done', en zonder twijfel 'we ain't seen nothing yet'. Hij is niet mijn type, maar hij is een feit, een 'fact of life', en we moeten er mee leren leven.