"The perfect man is a woman". En dus wordt de meest perfecte man die ik ooit ontmoette, mijn kabinetschef Vincent Houssiau, opgevolgd door een vrouw, Francisca Bostyn, tot nu toe adjunct-kabinetschef voor Veiligheid. Vincent wordt immers op 1 november kabinetschef van de Koning. Francisca is niet gewoon, en zonder meer buitengewoon sympathiek en charismatisch.Ze moet nog 40 worden, en ze heeft al de professionele ervaring van iemand die vijftien jaar ouder zou kunnen zijn. Ze deed vanaf 2001 als politiek analist terreinervaring op bij de militaire inlichtingendienst in Centraal-Afrika, de Balkan en Zuid-Azië. Tussen 2006 en 2008 woonde en werkte ze in Afghanistan als raadgever van de NAVO-Ambassadeur.
»
Het Midzomerfeest op tweede pinksterdag, 5 juni, wordt dit jaar weer een absolute voltreffer. Op 5 juni organiseer ik in en rond het stadion van OHL te Leuven de meest diverse activiteiten. We gaan 's morgens wandelen of fietsen in de prachtige omgeving, 's middags lunchen we in de loges van OHL en dan komt als absoluut hoogtepunt niet mijn speech om 14u- al is die er ook -maar een voetbalmatch tussen burgemeesters, parlementsleden, en in de goal de keepsters van onze Red Flames: Nicky Evrard & Diede Lemey. Hebt u de eerste aflevering van de VRT-documentaire over onze dames trouwens al gezien? U kan hier doorklikken. Het tweede stuk van de docu verschijnt op donderdag 25 mei zodat u helemaal bij bent tegen 5 juni. Uiteraard zal er een professionele arbiter zijn, onze Lummense burgemeester Luc Wouters, en een professionele commentator, Jos Willems rechtstreeks vanuit het Kuipke, dit keer niet in Westerlo maar in OHL. Na deze galamatch kan u nog genieten en napraten tijdens het dessertbuffet. U komt toch ook? Inschrijven kan via https://www.koengeens.be/midzomerfeest/inschrijving.
Lees De week van Geens »
Een bijzondere Ministerraad. Er is inmiddels al meer inkt gevloeid over de vraag of dit nieuw bloed geeft, dan aan de inhoud. Zoals een koppel dat op reis gaat, voor het eerst sedert enige tijd, zodat derden meer geïnteresseerd zijn aan de sfeer dan aan de bestemming. Mij allemaal niet gelaten. Ik ga graag op reis, en kies altijd zorgvuldig mijn bestemming. Dus deze bijzondere Ministerraad was een gelegenheid om een aantal projecten die ik al lang koester op de agenda te zetten, en de instemming van de voltallige regering te krijgen: rechtsbijstandsverzekering, spijtoptanten, burgerinfiltratie, verbinding van de informatica van politie, gevangeniswezen en parket, eengemaakt strafregister, controle van de oorsprong van de gelden van moskeeën, een beter statuut en snellere betaling voor de slachtoffers, en ik kan zo nog een tijdje doorgaan. Wat mij betreft, mag de premier nog dikwijls met ons op reis gaan. En als het echt moet op moederdag. Als we deze zomer maar een paar weken vakantie krijgen om dat goed te maken. En dus de bestemming mag in geen geval Hertoginnedal zijn, hoe statig dat kasteel ook is (foto).
Lees De week van Geens »
De jongste Franse leider sedert Napoleon is Emmanuel Macron. Een man van 39, met een indrukwekkend parcours die zichzelf in zijn jongensdromen zeker al president zag, en het nu verrassend snel, ook al wordt. Eén mens kan de geschiedenis veranderen, denkt Macron, indien hij 'les forces en marches' op sleeptouw neemt. Want dat was het devies dat Macrons grootmoeder bij Saint Exupéry ging halen: "er zijn geen oplossingen in het leven. Er zijn slechts krachten op gang, forces en marche, je moet die krachten op sleeptouw nemen en de oplossing volgt vanzelf".
Lees De week van Geens »
De voorbije week is het er hard aan toegegaan. In de problematiek van Saoedi-Arabië en zijn verkiezing in een UNO-commissie voor vrouwenrechten, kwamen vele problemen samen. Alle reacties op de Saoedische kwestie geven minstens één ding te kennen. Dat de beleving van de universele mensenrechten ongelijktijdig gebeurt. Dat wil zeggen dat het respect voor de mensenrechten niet overal op onze aardbol even ver is gevorderd. De vrouw kreeg in ons land stemrecht in 1948. En de gehuwde vrouw werd juridisch bekwaam in 1958. Dat is natuurlijk bijna 60 jaar geleden. Dus wordt het meer dan de hoogste tijd dat landen als Saoedi-Arabië de kloof beginnen overbruggen. Het homohuwelijk werd in ons land pas mogelijk in 2003. Nog dertig jaar eerder werd Will Ferdy die zich als één der eersten geout had, van het podium gefloten in het Sportpaleis te Antwerpen tijdens het Nekka-kleinkunstfestival. Gelukkig gaan we steeds sneller.
Lees De week van Geens »
Een grote zucht van opluchting maar ook van hoop en enthousiasme gisteravond. Na Nederland, nu ook Frankrijk weg van de populistische koers. Macron zal het -als hij de tweede ronde wint, maar laten we daar even van uitgaan- heel moeilijk krijgen na de parlementsverkiezingen van de maand mei. De belangrijkste fracties in het parlement zullen immers altijd nog de socialisten van Hollande en de republikeinen van Sarkozy zijn. En als Macron het vertrouwen moet krijgen met een regering van 'nieuwe vrouwen en mannen' die niet per se tot één van die twee partijen behoren, zal dat geen sinecure zijn.
Lees De week van Geens »
Onlangs zag ik voor de zoveelste keer de film Spartacus van Stanley Kubrick (1961). Dit epos verhaalt de slavenopstand van de gladiatoren tegen de Romeinse legioenen. Toen de strijd voor de slaven slecht afliep, beloofde de Romeinse bevelhebber alle overlevenden te sparen, indien ze hem hun leider ‘Spartacus’ zouden aanwijzen, die hij wilde kruisigen. Als antwoord begonnen de slaven - Traciërs, Ethiopiërs, Grieken, Puniërs - uit één mond ‘I am Spartacus’ te roepen. Omdat ze solidair het meest essentiële basisrecht opeisten, nl. het recht om als volwaardig persoon te mogen bestaan, werden ze allemaal gekruisigd.
Lees hier mijn blogbericht »
Dit weekend rondden we de eerste begrotingscontrole van 2017 af, met een extra 15 miljoen voor Justitie. We rondden vorig jaar op maandagavond 21 maart de begrotingscontrole niet af omdat de premier besliste het beraad te schorsen en naar China te vertrekken. De dag waarop hij zou afreizen landde er na 8u 's morgens een hele week geen enkel vliegtuig meer op Zaventem. En ook de metro zat vanaf 9u potdicht. De tijd stond stil in België, de mobiele telefoonlijnen vielen uit, het treinverkeer werd stilgelegd, en iedereen begon te zoeken of zijn naastbestaanden in het ochtendverkeer ter bestemming waren geraakt.
Lees De week van Geens »
Soms vragen de mensen, vooral jonge mensen, wat ik de hele dag doe, nu ik toch een heel kabinet heb dat voor mij werkt. Laten werken en doen werken, is ook werken, antwoord ik dan meestal. Maar alle gekheid op een stokje, zonder kabinet is een minister zoals een soldaat zonder wapens. In landen zonder kabinetscultuur, hangt een Minister volledig af van zijn administratie. Met alle respect voor die landen, en met grote dank aan mijn eigen administratie, ik zou niet willen ruilen. De snelheid en de efficiëntie van wat ik doe, wordt voor een groot stuk bepaald en mogelijk gemaakt door de geweldige ploeg waarmee ik werk. Vorige week werd huidig burgemeester van Scherpenheuvel-Zichem Manu Claes verkozen als lijsttrekker voor 2018. Dikke proficiat en veel succes aan het ganse team!
Lees De week van Geens »
‘We moeten stoppen met mensen te pamperen’. De pamper is nochtans één van de beste uitvindingen aller tijden, en God weet hoe vernederend niet meer piepjonge kleuters het soms vinden om hem ’s nachts te moeten dragen. Om te zwijgen van ouderen die men soms een pamper aandoet om te vermijden dat ze ’s nachts uit bed zouden willen of moeten. We kunnen ervan uitgaan dat niemand een pamper draagt als het niet nodig is, of als anderen het niet nodig vinden. En dat niemand hem echt graag draagt. In een samenleving waar men eindelijk zo volwassen is om het kleuters niet meer ten kwade te duiden dat ze nog een pamper moeten dragen, en waarin men ouderen begrijpt die boos zijn omdat men ze tegen heug en meug een pamper aan doet, is de pamper dus heel ongelukkige beeldspraak.
In het najaar van 2017 wordt mijn kabinetschef en 'compagnon de route' Vincent Houssiau kabinetschef van de Koning. De tandem met Vincent is de voorbije vier jaar een absolute zekerheid geweest voor mij, bergop, bergaf, op de piste, in het veld, vierde versnelling, zesde versnelling, we vielen zelden. Als kabinetschef leidde Vincent de werkzaamheden op financiën en leidt hij de werkzaamheden op justitie met alom gerespecteerde bekwaamheid, kordaatheid en empathie. Verstandelijk en emotioneel intelligent, discreet en warmhartig, beleefd en joviaal, hij heeft het allemaal, in de juiste dosis. In een eerdere editie van deze nieuwsbrief hoorde u zijn interview op Radio 1 over onze samenwerking. Ook al is het nog beter dat Vincent zijn talenten inzet voor heel het land, dan enkel voor Justitie, toch neem ik heel node afscheid. En ik weet vast dat al onze medewerkers er zo over denken. In mijn professioneel leven heb ik nooit kunnen weerstaan aan de verleiding om de vriend te worden van diegenen van mijn naaste collega's met wie ik mij uitstekend versta. Afstandelijkheid is mijn ding niet. Die vriendschapswording is zelden zo vanzelfsprekend verlopen als met Vincent. In die zin is het afscheid enkel professioneel, en blijven we vriend voor het leven. Alle succes, beste Vincent, in je briljante loopbaan. Et ne nous quittez pas encore, de zomer wordt dit jaar vast heel groots.
Lees De week van Geens »
Heel de voorbije -voor de politiek beroerde- week probeerde ik kracht te halen uit wat goed is, en te werken aan wat beter kan. Focus op het eigen werk, met maximale aandacht daarvoor, is voor mij op zo'n momenten het meest therapeutisch. Niet dat de week zo al niet moeilijk genoeg was. Er waren heel emotief geladen vergaderingen, zoals die met de slachtoffers van 22 maart, of die met de gevangenisdirecteurs op woensdag. Natuurlijke empathie ten aanzien van groot leed, of grote inzet, is altijd delicaat. Soms heb je er te veel, soms te weinig in de ogen van degenen met wie je praat. Het gevoel om, ondanks beschikbaarheid en openheid, niet genoeg te hebben gedaan of te kunnen doen, of er niet voldoende te kunnen 'zijn' voor de ander, kan ik nooit helemaal onderdrukken. Belangrijkst is dat de slachtoffers snel vergoed worden, zich erkend weten door de overheid en niet van het kastje naar de muur gestuurd worden. Er was op dat stuk goed nieuws, niettemin waren sommige verhalen schrijnend. Mensen met diep verdriet en kwetsuren hebben recht op het grootste respect. Vele zorgers en verantwoordelijken hebben hun uiterste best gedaan om de noden te lenigen. Maar de uitermate bijzondere situatie van een terreurslachtoffer kan nooit voldoende worden benadrukt. Terreur is immers een misdaad tegen de staat, waar onschuldige burgers de gevolgen van moeten dragen.
Lees De week van Geens » Oudere nieuwsberichten Even geduld aub... 
